Het best bewaarde geheim van Zuid-Holland

DwarswateringHet best bewaarde geheim van Zuid Holland bestaat bijna niet meer. Het is de Dwarswatering & de Bloemerd. Inderdaad niet meteen de meest bekende stukjes Zuid Holland misschien, maar in mijn jeugd waren beide het paradijs op aarde. In de Bloemerd leerde ik in bomen te klimmen. En op grassprietjes te fluiten. En de Dwarswatering was waar je in de zomer verkoeling in zocht en in de winter op kon schaatsen. Waar je eindeloos over de dijk kon lopen en je tussen de koeien en schapen even een plattelandsmeisje voelde.

Het lag in de achtertuin van mijn ouderlijk huis in Leiderdorp. Over de jaren werd het gebied steeds kleiner. Eerst verdwenen de weidse uitzichten vanaf de dijk. Schapen werden huizen. En daarna, als logisch gevolg, werden de sportclubs in de Bloemerd steeds groter. Bomen werden vervangen voor hockeyvelden en de modderpoelen werden een fitnesscentrum.

Voor mij was het gemis op dat moment niet zo groot. Ik werd ouder en bomen klimmen was er sowieso steeds minder bij. Maar nu ik kinderen heb, realiseer ik me hoe bijzonder dat kleine stukje (enigszins gecultiveerde) natuur was toen ik klein was. Hoeveel herinneringen er van mij liggen. Dat soort unieke stukjes groen aan de rand van het dorp zijn essentieel voor kinderen om in te ontdekken en te leren.

Mijn ouders wonen inmiddels niet meer in Leiderdorp, dus ik ben er niet meer zo vaak. Maar als ik zo nu en dan terug ben, loop ik nog even over de dijk en doe ik een rondje Bloemerd en geniet nog heel even van wat er nog is. Waak ervoor dat het geheim niet met de drager ervan verdwijnt en koester die kleine bijzondere plekjes natuur.

Deze column is verschenen in de nieuwsbrief van D66 Zuid-Holland van april 2013

Foto: Carel van der Lippe 

Halverwege

Ze zeggen wel eens dat je als een functie als voorzitter van een politieke partij krijgt je 100 dagen hebt om je positie te pakken. 100 dagen! Als dat waar is ben ik halverwege. Ben ik dan op koers?

Terug naar Groningen denk ik hier over na. Ben ik op koers? En ben ik dan ook al halverwege? Ik weet het niet. 6 weken geleden ben ik begonnen aan een van de mooiste klussen die ik ooit heb gedaan. Een hoop informatie is over mij heen gekomen, nieuwe kennis, nieuwe mensen, nieuwe werktijden. Een hoop verbazing. Een hoop genieten. Een hoop energie. Ik geniet volop en de eerste stappen worden gezet.

Vooruitlopend op de komst van een nieuwe directeur werk ik met de interim directeur Frank van Mil aan een strategisch plan voor de komende jaren. De samenwerking met de Eerste- en Tweede Kamer begint vorm te krijgen. En ook mijn ronde langs de afdelingen is begonnen. Ik heb oude gediende mogen toespreken en binnenkort volgen de nieuwe leden. Kortom ja de eerste stappen zijn genomen en de koers begint vorm te krijgen.

Ben ik halverwege? Ik hoop het niet. Daarvoor is dit veel te leuk. En gelukkig volgen na de eerste 100 dagen nog een hoop meer dagen.

Second Best

Herinneringen en ervaring zijn de basis voor de toekomst. Van het verleden leer je, wordt je door geïnspireerd en het steunt je. Al was het alleen maar omdat wat terugkijkend veel meer van waarde blijkt te zijn dan op het moment zelf. En dus geeft het hoop dat hetgeen je nu doet ooit ook waarde zal blijken te zijn voor jezelf of anderen.

En voor het verleden de ervaring en de vele herinneringen verzamelde zich oud kamerleden, bewindslieden en europarlementariërs van D66van alle generaties zich in het Tweede Kamergebouw vandaag voor de tweejaarlijkse reünie. En ik mocht ze toespreken. Een eer en een van de mooie privileges van voorzitter zijn.

En een mooi privilege was het. Een middag mogen doorbrengen met verhalen over wat er gebeurde die zomer in 1966. Over hoe het nog met net goed ging met het indienen van de kieslijst in Drenthe en Zeeland. Hoe weinig het scheelde of de wandeling van Hans van Mierlo langs de grachten in Amsterdam was zonder waarde geweest. En wat erna gebeurde. Van grote en kleine fracties. Van oppositie en coalitie

Als historicus en als iemand die zich betrokken voelt bij de partij was ik er graag bij geweest toe in Krasnapolski in 1966. Om mee te kijken, te luisteren en te leren. Als eerste voorzitter die geboren is na de oprichtingsdatum van D66 weet je dat dit nooit zal gebeuren, maar vandaag was een mooie second best. Ik hoop dat er nog vele volgen

Geplaatst in D66