Fired up! Ready to go! Obama gebruikte het om in 2008 aan het einde van zijn speech de vrijwilligers op te zwepen om nog een keer de straten op te gaan, nog een keer de deuren langs, nog een keer de telefoon te pakken. Maar zoals deze jongen het doet … daar kan Obama nog wat van leren …. 🙂
Soms lees je ’s ochtends van die berichten die je aan het denken zetten. De column van Shiela Sitalsing vanochtend in de Volkskrant deed dat. Terecht zet zij vraagtekens bij de wijze waarop we ons nu storten in een nieuwe missie in Irak. Vraagtekens die mij aan het denken zetten. De toenadering tot Iran gaf mij van de week al een naar gevoel. De wijze waarop het regime van Assad in Syrie opeens opgezocht wordt (achter de schermen natuurlijk, maar toch) voelt toch wat raar na alle verontwaardiging van nog niet zo heel lang geleden. En ja wie zijn eigenlijk onze “vrienden.” Is er dan echt zo’n groot verschil tussen westerlingen die onthoofd worden of eigen inwoners?
Maar meer nog dan misschien de twijfels die de missie oproept, deed Shiela Sitalsing nog iets anders met kamagra haar column kopen. Namelijk de kracht van het woord aantonen. Woorden zijn niet zonder gevolgen. Woorden zijn een wapen, een middel om mensen tot actie over te gaan. Bedoeld of onbedoeld. Woorden waarmee groepen worden weggezet, waarmee mensen op een hoop worden gegooid en gelabeld en bespot, zijn dus niet zonder gevolgen. Dergelijke woorden, moeten dus altijd worden tegengesproken. Al was het alleen maar dat de woorden van verdraagzaamheid en erkenning van elkaars positie uiteindelijk ook van waarden zijn.
Voor diegene die ook aan het denken willen worden gezet, hieronder de column
Emma Watson’s speech voor de Verenigde Naties over ‘gender equality’ en de ‘he for she’ campagne, die zeer de moeite van het bekijken is!
Na het luisteren van deze speech weet ik zeker, ja ik ben een feminist!
meer info: www.heforshe.org
Vanavond in Rotterdam de eer gehad om het politieke seizoen te mogen af trappen. Op een bijzondere locatie, te weten de Fenix Food Factory. Nu heb ik al eens gezegd in een speech dat ik dol ben op zaaltjes, maar deze was zeker bijzonder. Voor de liefhebber, hieronder mijn verhaal.
Met deze vraag legde mijn zoon vanochtend na het lezen van de krant de vinger op de zere plek. “Als alles gelekt is, waarom moet jij dan nog naar Den Haag?”
Serieus bladerend door de krant probeerde hij te begrijpen wat lekken is, waarom politici dat doen en wat dan nog de functie van prinsjesdag is? Ik probeerde uit te leggen dat het niet zo zeer gaat om wat de koning precies zegt in de Ridderzaal, dat is vooral een symbolisch daad als startpunt van het politieke jaar, maar dat het veel meer ging om de stukken die er achter liggen. En dat hoewel het leuk zou zijn om alles met een ‘big bang’ te kunnen onthullen, het fijn is als de mooie plannen die je als minister hebt gemaakt ook wat aandacht krijgen en dat dit met een big bang vaak wat lastig is. En dat daarom er af en toe gelekt wordt. Mijn zoon bleef mij vertwijfeld aan kijken. Hoewel hij leek te begrijpen waarom lekken gebeurde, snapt hij niet waarom iedereen dan nog zo’n ophef leek te maken over prinsjesdag. Zijn conclusies was toch dat het een beetje is alsof je voorafgaande aan de schoolmusical het script al mag lezen als ouders en daar is toch echt niets aan.
Hij heeft wel een beetje gelijk. De ceremonie is leuk en het is bijzonder om bij de opening van het parlementaire jaar erbij te mogen zijn, maar met al het lekken van de afgelopen dagen en weken is het spannendste er toch wel een beetje af. Blijft de vraag over, wie zal dit jaar naast de koning de hoofdrol krijgen.