Vandaag ben ik geïnstalleerd als gedeputeerde voor de provincie Groningen. Een mooie en eervolle functie, maar wel met een dubbel gevoel. De portefeuille en het takenpakket dat hoort bij het gedeputeerde zijn, kost zoveel tijd dat ik onvoldoende tijd overhou om het voorzitterschap van D66 in te vullen op zo’n wijze als ik denk dat de partij nodig heeft en verdiend. Daarom neem ik afscheid als voorzitter van D66.
Vanavond heb ik namens D66 samen fractievoorzitter Tim Zwertbroek en met collega kandidaat gedeputeerde en fractievoorzitters van SP, CDA, GroenLinks en ChristenUnie het collegeprogramma mogen presenteren. Een programma om trots op te zijn.
Gisteren een geweldig congres gehad. Voor de liefhebbers…. mijn speech
En hieronder mijn tekst:
De verkiezingsdag is één van de meest bizarre dagen die er zijn. Ze geven je het gevoel van zeven dagen in één. Ze beginnen ver voor zonsopgang als de kandidaten en vrijwilligers in het donker uitwaaieren om de laatste folder te verspreiden. En ze eindigen ver na middenacht na de toespraken en het feestgedruis.De uren daar tussen trekken uit in een tergend traag tempo .
Zo omschreef een van de speechschrijvers van Bill Clinton het eens. En zo voelde ik me – op 18 maart. Op de kop af precies een maand geleden.