Afgelopen vrijdag mocht ik de eerste waterstofbussen die in Nederland in de reguliere dienstregeling gaan rijden presenteren. Samen met de eerste elektrische bus hier in Groningen een belangrijke stap op weg naar het verder verduurzamen van het openbaar vervoer. Belangrijk om vele redenen. Op dit moment is het niet mogelijk om het streekvervoer duurzaam te verzorgen. De techniek van elektrische bussen is nog niet zover dat ook over grotere afstanden gereden kan worden. Daarnaast neemt het opladen van elektrische bussen nog veel tijd in beslag. Tijd waarin de bus niet op de weg kan zijn om reizigers te vervoeren. Tijd dus om ook naar alternatieven te zoeken, alternatieven die schoon zijn in de uitlaat Kamagra Kopen Goedkoopste, maar bovendien duurzaam wordt opgewekt. Daarom investeren wij als provincie in de waterstofbus om zo te zien of we deze techniek verder kunnen ontwikkelen.

Maar dat doen we niet alleen voor het verduurzamen van het openbaar vervoer. Waterstoftechnologie kan ons op veel meer plekken helpen. Bijvoorbeeld voor het opslaan en transporteren van energie opgewekt door windmolens en zonneparken. Een van de lastige punten van duurzaam opgewekte energie is dat we niet kunnen sturen op het winnen van de energie. Het waait of het waait niet, onafhankelijk van de vraag wanneer wij de energie nodig hebben. Zeker wanneer we grootschalig energie gaan opwekken met bijvoorbeeld wind op zee, is het opslaan van energie een van de grootste uitdagingen. Waterstof kans ons daarbij helpen. In een regio waar ook nu al veel energie opgewekt wordt en waar in de Eemshaven een steeds groter cluster van bedrijven die bezig zijn met wind op zee, is kennis op het gebied van waterstof een grote kans. Tenslotte kan waterstof ook een belangrijke duurzame grondstof zijn in de chemie. De bedrijven op het chemiepark in Delfzijl kijken geïnteresseerd mee in de pilot waterstofbus en investeren ook zelf mee.

De komende maanden zal de waterstofbus eerst op tournee gaan door Groningen en Drenthe. Vanaf dit najaar wanneer ook het vulpunt in Delfzijl er is, zal de bus in de reguliere dienstregeling tussen Groningen en Delfzijl gaan rijden. De komende jaren willen we in Groningen langzaam het aantal waterstofbussen uitbreiden en wie weet volgt de waterstoftrein dan ook wel snel.

Heel 2016 ging het in de cultuursector maar over 1 vraag. Wie krijgt hoeveel geld? Het resultaat van het systeem waarop wij in Nederland het cultuurbeleid invullen. Overheden stellen in afzondering hun cultuurnota’s op. Instellingen schrijven daar vervolgens op in. Deskundigen (van de Raad voor Cultuur via de Fondsen tot aan de Kunstraad hier in Groningen), beoordelen zelfstandig de aanvragen en uiteindelijk maakt iedere overheid zijn eigen afwegingen. Niet alleen een weinig inspirerend proces dat elke vier jaar terugkomt, maar bovendien niet meer passend bij deze tijd.

Instellingen passen steeds vaker niet in de hokjes die de overheden er aan gegeven hebben, ook geeft het weinig ruimte aan nieuwkomers in de sector en voor experimenten die juist zo belangrijk zijn. De overheden hanteren een taakverdeling die passend was bij de vorige eeuw, maar in een samenleving waarbij juist het grote en het kleine elkaar op zoekt, globalisering toeneemt, maar ook de roep om het lokale en regionale, is het zaak dat we het systeem anders gaan inrichten.

En wanneer beter te doen, dan juist nu. Nu de sector voor de komende 4 jaar duidelijkheid heeft is het juist ook het moment om voor het verdelen van het geld aan, te discussiëren over hoe we het over 4 jaar willen organiseren. Om die reden organiserende het IPO (de gezamenlijke provincies) gisteren een ronde tafel met de cultuursector en het ministerie van OCW, die over het cultuurbeleid gaan. Gezamenlijk kijken naar hoe je als overheden je moet verhouden tot de sector en wat je verwacht van de sector. Welk doel hebben we als overheden met het cultuurbeleid en hoe kun je dat het beste organiseren.

In mijn ogen gaat cultuur over 2 dingen. Over je ergens thuis voelen, onze identiteit, in vele vormen en vele gedaanten. Over ons erfgoed en de verhalen over ons verleden. Over wie we zijn en waar we vandaan komen. Aan de andere kant gaat cultuur over verrast worden, uitgedaagd. Over op andere gedachten gezet worden, een spiegel voor krijgen. De kritische noot in de samenleving, over het anders naar dingen kijken. Beide horen bij elkaar. Daar waar je je thuis voelt, waar je op je gemak bent, sta je open voor nieuwe ideeën en durf je ook te prikkelen.

Vanuit dit idee zou de overheid gezamenlijk moeten kijken hoe ze dat vorm geven. Daarin hebben we alle bestuursniveaus nodig. De aanwezigheid van een (inter)nationaal gezelschap als het NNT vertaalt het noordelijke thuis gevoel in voorstellingen die prikkelen. En stimuleren zo aankomend talent en amateurkunstenaars om hetzelfde te doen. Juist door als NNO niet alleen in grote zalen te spelen, maar ook in de Korenwegwijk op het plein worden beide kanten van cultuur aan elkaar verbonden. Maar ook voorstellingen met amateurkunstenaars op bijzondere locaties in onze provincie over wie wij zijn, versterken zowel de identiteit als dat het mensen uitdaagt.

Dit gebeurt steeds minder via de traditionele routes en vraagt om een overheid die gezamenlijk kijkt naar wat er nodig is. Gezamenlijk een analyse maakt waar dubbelingen en waar witte vlekken zitten. Welke regels en criteria nu echt ondersteunend zijn en welke vernieuwingen en verbindingen in de weg staan.

En vervolgens gezamenlijk verantwoordelijkheid neemt om de witte vlekken in te vullen, door gezamenlijk te kijken wat wie doet. Laten we de komende jaren gebruiken voor de discussie wat we gezamenlijk willen en de analyse maken wat we nu doen. Zodat als we over 4 jaar weer voor de geld vraag staan we ook echt de sector verder kunnen helpen.

Met de verkiezingen nog maar een paar weken te gaan wordt mij vaak de vraag gesteld waar D66 de komende jaren zich sterk voor zal maken. Afgelopen zaterdag hadden wij ons halfjaarlijks congres. En tijdens een van de middag sessies ging Wouter Koolmees in op die vraag. Waar gaat D66 zich de komende jaren voor inzetten, onderbouwd en duidelijk uitgelegd.

Gewoon omdat hij zo leuk is…. 🙂

Vandaag in Delfzijl het grootste zonnepark van Nederland mogen open. Een belangrijke stap in het verder verduurzamen van onze energie. Belangrijk juist in een provincie als Groningen waar we dagelijks de effecten van fosiele brandstof merken. De noodzaak om om te schakelen is dus groot.

Ons College maakt zich sterk om juist in onze provincie voorloper te zijn van die transitie. Om de afhankelijkheid van aardgas terug te dringen. Om een bijdrage te leveren aan de klimaatdoelstellingen en omdat dit de manier is om nieuwe banen te creeeren. In de de duurzame energie sector, maar ook daarbuiten.

Bij de opening zei Harm Post van Groninger Seaports terecht, geïnteresseerde bedrijven die kijken naar vestigen in Groningen stellen steeds vaker de vraag: is er voldoende duurzame energie? Het liefst lokaal geproduceerd. Veel kansrijke ondernemingen, van Google tot Tesla, kiezen er bewust voor hun productie locaties en/of data centra vanaf dag 1 volledig duurzaam in te vullen. De aanwezigheid van zonneparken zoals die van Witsel in Delfzijl zijn dus naast dat ze belangrijk zijn voor de transitie naar duurzame energie ook een steeds belangrijkere vestigingsvoorwaarde. Wij gaan er in ieder geval vol voor.