Het best bewaarde geheim van Zuid Holland bestaat bijna niet meer. Het is de Dwarswatering & de Bloemerd. Inderdaad niet meteen de meest bekende stukjes Zuid Holland misschien, maar in mijn jeugd waren beide het paradijs op aarde. In de Bloemerd leerde ik in bomen te klimmen. En op grassprietjes te fluiten. En de Dwarswatering was waar je in de zomer verkoeling in zocht en in de winter op kon schaatsen. Waar je eindeloos over de dijk kon lopen en je tussen de koeien en schapen even een plattelandsmeisje voelde.

Het lag in de achtertuin van mijn ouderlijk huis in Leiderdorp. Over de jaren werd het gebied steeds kleiner. Eerst verdwenen de weidse uitzichten vanaf de dijk. Schapen werden huizen. En daarna, als logisch gevolg, werden de sportclubs in de Bloemerd steeds groter. Bomen werden vervangen voor hockeyvelden en de modderpoelen werden een fitnesscentrum.

Voor mij was het gemis op dat moment niet zo groot. Ik werd ouder en bomen klimmen was er sowieso steeds minder bij. Maar nu ik kinderen heb, realiseer ik me hoe bijzonder dat kleine stukje (enigszins gecultiveerde) natuur was toen ik klein was. Hoeveel herinneringen er van mij liggen. Dat soort unieke stukjes groen aan de rand van het dorp zijn essentieel voor kinderen om in te ontdekken en te leren.

Mijn ouders wonen inmiddels niet meer in Leiderdorp, dus ik ben er niet meer zo vaak. Maar als ik zo nu en dan terug ben, loop ik nog even over de dijk en doe ik een rondje Bloemerd en geniet nog heel even van wat er nog is. Waak ervoor dat het geheim niet met de drager ervan verdwijnt en koester die kleine bijzondere plekjes natuur.

Deze column is verschenen in de nieuwsbrief van D66 Zuid-Holland van april 2013

Foto: Carel van der Lippe