Het nieuwe jaar is weer begonnen. En na twee weken rust kan ik er weer helemaal tegenaan. December is traditioneel een hele drukke maand (net als de laatste maand voor de zomervakantie). Nog een laatste overleg, een laatste brief voor de kerst, een laatste besluit. Alsof na het nieuwe jaar de wereld stopt met draaien. Maar gelukkig blijkt, zoals elk jaar, dat op 1 januari de wereld gewoon doordraait en kunnen we er weer vol tegenaan.
De afgelopen week hebben wij het gelukt gehad dat het nog reces was. We beginnen het jaar dus met een extra weekje rust. Voor mij betekende dat nog even 5 dagen er tussenuit voor een minivakantie naar Engeland (Sussex & London). Even er helemaal uit en weer opladen voor het nieuwe jaar. Getrouwd zijn met een Anglofiel, maakt dat in de ruim 20 jaar dat ik nu met hem samenwoon ik al vele tripjes naar het land heb mogen maken. En wat mij elke keer weer opvalt is hoe goed we het in Nederland hebben. Onze wegen lijken wel tapijtjes en armoede en verval komen bij ons in veel mindere mate voor.
En toch kom ik er elke keer weer met plezier terug en is er ook reden tot lichte jaloezie. De wijze waarop National Trust als particuliere instelling (zonder overheidssteun) het erfgoed en unieke landschappen in het land onderhoudt is een voorbeeld voor de aanpak Erfgoed, Ruimtelijke Kwaliteit en Landschap, waar wij als provincie Groningen aan werken. En de wijze waarop met public footpaths het land doorkruist kan worden nodigt uit tot vele kilometers bewegen.
Ik sloot dit jaar het bezoek af met een bezoek aan het Britse Parlement (Westminister). Na al die jaren was ik er nog nooit binnen geweest en daar realiseerde ik me wat de Engelse misschien wel het beste kunnen. Namelijk indruk maken. Alles in het parlement was er op gericht om de bezoeker te imponeren. En het werkt. De tradities, de gewoonten, de grandeur. Niet altijd praktisch, zeker niet altijd comfortabel, maar indrukwekkend zeker. Het maakt je nederig. En tegelijkertijd realiseerde ik me dat werkende in het oudste provinciehuis van Nederland, elke week vergaderend in dezelfde GS zaal als alle gedeputeerde van de provincie Groningen voor mij, we in Nederland eigenlijk best wat meer trots mogen zijn op die geschiedenis. Ik ga maar eens uitzoeken geloof ik wat de tradities van ons eigen huis waren in de afgelopen 400 jaar.