De tekst van mijn speech:

Toen een jaar geleden mijn toenmalige voorzitter van SER Noord-Nederland, Geert Sanders, tegen mij zei;

“Fleur, volgens mij heb je een hobby nodig”

Vermoed ik dat hij niet helemaal de consequenties van die opmerking had overzien. Maar wat ben ik blij dat hij me heeft aangemoedigd. En wat ben ik dankbaar dat jullie mij de kans hebben gegeven om mijn hobby, mijn passie — D66 — op deze manier te mogen invullen.

En, Democraten, het mooiste moet nog komen.

Zo langzamerhand staan ze er weer. Dozen vol met folders, ballonnen, jojo’s, bierviltjes, lipbalsem, pepermuntjes, pennen en frisbees.

In Fryslân en in Alphen hangen de posters al weer.

De straten vullen zich met allemaal D66‘ers — die in stralend witte jassen — kiezers gaan helpen een verstandige keuze te maken. In hun gemeenten en in Europa.

Sommigen van jullie — ik bijvoorbeeld — leven toe naar die periode. We gaan de straten op, de wijken in, pakken de demokraam en gaan het gesprek aan met de kiezer.

En toch.

Hoe belangrijk die verkiezingen voor de gemeente, voor Europa én voor het land ook zijn, democratie is meer dan alleen verkiezingen winnen.

Democraten.

Toen ik lid werd van deze partij deed ik dat — denk ik — om dezelfde reden als jullie. Ik wilde de wereld veranderen!

En als dochter van een parlementair journalist was ik er vroeg bij. Ik was overtuigd Europeaan en stond er op, dat toen geslaagd was mijn schooltas aan een Europese vlag werd gehangen.

Ik vond ook dat ik zelf moest bepalen wat ik wel en niet deed. En ik vond dat iedereen dat moest kunnen. Ik vond dat politiek. En dus werd ik lid van D66. Om mijn idealen. En om mee te doen.

En ik ben niet de enige. Alleen al dit jaar werden ruim 2200 mensen lid van D66. Omdat ze vinden dat het beter kan. Omdat ze vinden dat Nederland vooruit moet.

Die mensen worden niet allemaal lid om de politiek in te gaan. Die worden lid zodat hún partij er voor kan zorgen dat hun gemeente, hun land en hun Europa ’t groener, slimmer, veiliger, duurzamer, uitdagender, eerlijker en bestendiger wordt. Het zijn stuk voor stuk mensen die opkomen voor hun idealen.

En voor die leden is er ook een D66.

Net zo goed als dat dit land groter is dan het Binnenhof, de gemeente groter is dan de raadszaal, is onze vereniging méér dan verkiezingsprogramma’s en kieslijsten vol politici. We zijn een politieke vereniging waar we met elkaar nadenken over de problemen van morgen en vandaag. Een vereniging waar je elkaar steunt en verder helpen. En waar het bovenal — gezellig is.

Democraten,

Die vereniging is er niet van zelf. Daar moet je aan blijven werken. Dat deden we traditiegetrouw tussen verkiezingen door. Maar in de afgelopen 10 jaar was er steeds minder tijd tussen de verkiezingen door. Niet alleen kregen we te maken met 5 verkiezingen voor de Tweede Kamer. Ook de andere verkiezingen werden steeds belangrijker.

Laat ik zo zeggen: toen ik in 2003 lijsttrekker was bij de Provinciale Statenverkiezingen leek niemand zich bewust van het feit dat een keuze op mij ook een keuze voor de Eerste Kamer betekende. Nu weet de kiezer nauwelijks meer, dat hij voor de provincie gaat stemmen.

Met al dat campagnegeweld, is het ook binnen D66 de laatste jaren minder vaak over de vereniging gegaan.

In het strategisch plan van het Landelijk Bestuur geven wij aan waar we de komende 3 jaar aan willen werken. Niet top-down, maar vanuit de gedachte dat alle activiteiten — hoe klein soms ook — uiteindelijk bijdragen aan grote veranderingen.

Democraten,

Als er een ding in de afgelopen jaren is gebleken, dan is dat wel dat we samen — tot grote dingen in staat zijn.

Ja, onze politici boeken vele successen. Niet in de laatste plaats Alexander, Wouter en de rest van de Tweede Kamerfractie, die met de begrotingsafspraken opnieuw een belangrijke slag hebben gemaakt in het realiseren van ons verkiezingsprogramma.

Maar ook:

• Victor Everhardt die hier in Utrecht het verschil maakt in het Nederlandse drugsbeleid
• Of Margreet van Putten die in Nijmegen laat zien dat met een goed doordacht bussenplan bereikbaarheid en leefbaarheid in de binnenstad hand in hand kan gaan.
• Of Jaap Velema die zich in Hoogezand-Sappemeer inzet voor het terugdringen van vroegtijdig schoolverlaten waardoor het aantal jongeren dat niet ingeschreven staat bij een onderwijsinstelling of zonder startkwalificatie thuis zat met 30% daalde.

Aan al die successen van D66 is heel goed te zien dat we elkaar nodig hebben. De beste ideeën komen niet uit Den Haag alleen. Soms zelfs, komen de beste argumenten niet uit Den Haag alleen.

Vera kon haar punten op de jeugdzorg maken, door de argumenten, de uitleg en de voorbeelden die ze van jullie heeft gekregen.

Of ze nu Tweede Kamer, Utrecht, Nijmegen of Hoogezand afspelen, die successen zijn te dierbaar om ze van het toeval of van één fringe meeting af te laten hangen. En de groei van de partij vraagt daar ook om.

In een kleine partij zijn een hoop zaken vanzelfsprekend. Ik bedoel, in mijn provincie-tijd — vorige eeuw — kon ik alle raadsleden van de provincie Groningen makkelijk in mijn huiskamer kwijt. En ook al woon ik inmiddels wat groter — nu zou dat niet meer passen.

Dat je elkaar helpt en informatie toespeelt gaat dan zo vanzelf en is zo vanzelfsprekend en gaat dat zo informeel dat het daarmee ook minder zichtbaar is dat je het doet.

En ook nieuwe leden hadden het makkelijker. Afdelingsvergaderingen vonden plaats in een kroeg, de groep was overzichtelijk en er was altijd een oude rot om je te helpen. De mijne heette Cees van der Veur en Henk Pijlman en zij leerden mij hoe je moties schreef en hoe je je lidmaatschap actief kon invullen.

In een grotere partij — met meer mensen die je minder goed kent en minder vaak ziet — moet je je veel vaker er bewust van zijn dat:

• het vanzelfsprekende — niet vanzelfsprekend is.
• Dat nieuwe en bestaande leden hulp nodig hebben om te weten hoe het interne debat in de partij is georganiseerd.
• En hoe ze hun eigen idealen om kunnen zetten in acties en wie ze voor hulp kunnen benaderen.

Daarvoor zijn we niet alleen een politieke partij, maar ook een politieke vereniging. Die sterke vereniging, maakt het halen van politiek succes mogelijk. En de randvoorwaarden daarvoor moeten we organiseren.

Wilfried Derksen gaat er voor ons mee aan de slag. Aan hem hebben we gevraagd om met anderen een plan te bedenken hoe we het debat beter kunnen organiseren. Procedureel én inhoudelijk. Over het eerste deel heeft u — congres — vandaag met het vaststellen van de motie intern debat een eerste aanzet gegeven. Ik heb de commissie nu gevraagd om ook het tweede deel op te pakken en voorstellen te doen hoe we het interne debat ook inhoudelijk beter kunnen organiseren.

Maar Democraten,

Als we samen sterker willen staan, mag dat ‘samen’ wel wat breder.

Ik weiger te geloven dat

• het vertrouwen op de eigen kracht van mensen
• het rechtvaardigheidsgevoel om prestaties te belonen en welvaart te delen
• en het inzicht om internationaal te denken en te handelen

alleen is voorbehouden aan blanke, hoogopgeleide dertigers.

Want kijk eens om je heen.

We kunnen natuurlijk niet genoeg blanke hoogopgeleiden mannen hebben maar k mis wel wat. En dat is – helaas — geen probleem van D66 alleen. Een gemiddelde gemeenteraad is me ook te homogeen. Om over de Eerste en Tweede Kamer maar niet te beginnen. Als democratie betekent dat het volk zichzelf bestuurd, dan mag er van mij wel wat meer vanaf stralen dat het hele volk het doet. Uit alle lagen en groepen en hokjes en plekken uit onze samenleving.

Waarom? Om dat wij ook niet alles kunnen. Gewoonweg omdat niet alle kennis, competenties en ervaring in ‘ons’ aanwezig is. Vrouwen, ouderen, allochtonen en andere ondervertegenwoordigde groepen zijn in de politiek nodig omdat we bij het besturen van de gemeente, de provincie én het land hun perspectief nodig hebben.

In ons land belijden we — volgens mij — de wens diverser te willen zijn te veel alleen met de mond. Vaker zouden we moeten snappen, dat aansluiting vinden in de politiek voor sommigen mensen moeilijker is.

Wij — de zittende club — moeten dan meer moeite doen om anderen de kans te geven zich de cultuur, de mores en de competenties eigen te maken. In plaats van dat iemand je aanmoedigt, je steunt in de ambitie en de weg wijst, word diegene vaker bezorgd aangekeken. Ik werd gefeliciteerd toen ik voorzitter werd. Floris — mijn man — werd ermee sterkte gewenst. Allochtonen in de politiek worden vaker bemoederd dan geholpen.

Ik twijfel niet aan de intenties van mensen die zich zo opstellen, maar als nieuwkomer in de politiek ga je er wel door twijfelen aan je eigen kunnen. Die goede bedoelingen zijn de echte drempels voor diversiteit. Dan is het niet gek, dat mensen afhaken.

En ik vind dat wij die ambitieuze vrouwen, ouderen en allochtonen erbij moeten hebben. We hebben ze nodig in de politiek. We hebben ze nodig om het verhaal van D66 aan het hele land en niet alleen de hoogopgeleide dertigers uit te leggen.

Wij moeten die deur opzetten. Anderen welkom heten, zich thuis laten voelen en D66 een plek laten zijn waar iedereen geholpen wordt zijn ambitie in daden om te zetten.

Democraten,

Ik heb jullie gezegd waarom ik lid ben geworden van D66, maar er is ook een reden bij te noemen waarom ik lid ben gebleven. Dat waren niet alleen de idealen, maar ook de mensen bij wie ik me altijd net zo thuis heb gevoeld als bij de waarden die ik met ze deel. Een paar van die mensen hebben zich de laatste jaren bestuurlijk ingezet voor de partij.

• Frans van Drimmelen hielp mij toen ik een waarnemend bestuurslid fondsen- en ledenwerving zocht om een belangrijke start te maken.
• Johan Klaassen zat  de maximale zes jaar in de Financiële Commissie
• En dat geldt ook voor Hanneke Gelderblom, die afscheid moet nemen van het IDI-bestuur.
• En als laatste, George Schuddebeurs die de laatste drie jaar in het Geschillencollege zat.

Gelukkig nemen we alleen van jullie afscheid als bestuurder en hoop ik nog vaak van jullie hulp gebruik te mogen maken. Voor nu, dank jullie wel dat jullie zulke mooie bijdrages hebben geleverd.

Democraten,

Frans, Johan, Hanneke en George, dat zijn ook de mensen die achter onze sterke politici staan.  Om onze ambities te realiseren zullen we het samen moeten doen. En zoals mijn moeder mij vroeger vertelde, vele handen maken licht werk.

Hoe meer handen we hebben, hoe meer we als D66 kunnen betekenen. Om die reden heeft het Landelijk Bestuur een ambitieuze doelstelling neergelegd voor de komende 3 jaar. 30.000 leden in 2016. En ook daar hebben we jullie hulp bij nodig.

Voor afdelingen die het werven van leden oppakken hebben we zoals Robert Strijk vanmiddag ook al vertelde een aantrekkelijk bonus. Voor elk extra lid, krijgt die afdeling 25 euro extra afdracht. Om extra campagne mee te voeren. Dus, leden, help uw partij en uw afdeling en uw campagnebudget door onze partij groter te maken.

Democraten,

Voordat ik afrond wil ik jullie meenemen naar het begin van deze eeuw. Ik was toen Statenlid in de provincie Groningen en werd gebeld door een enthousiast lid in de gemeente Eemsmond. En voor diegene die niet weet waar dat ligt. Eemsmond is de meest Noordelijke gemeente van Nederland in de kop van Groningen.

Het enthousiaste lid belde mij omdat hij vond dat hij bij de toen komende gemeenteraadsverkiezingen — gewoon — net als landelijk op D66 moest kunnen stemmen. Hij wou zelf daarbij wel helpen, maar wist niet hoe hij het moest aanpakken.

Een kleine zoektocht in de ledenadministratie leerde mij dat naast dit enthousiaste lid we nog 2 andere leden in de gemeente Eemsmond hadden. Een echtpaar. Van toen 85 en 87 jaar. Ik moest dit lid dus teleurstellen. De basis was te smal.

Nu 12 jaar later kan ik trots vertellen dat we met Peter op ’t Holt en een goed gevulde lijst meedoen in Eemsmond!

En niet alleen in Eemsmond. Op 13 november doet D66 mee in alle vier de herindelingsgemeenten

Op 19 maart voegen ruim 300 gemeenten zich aan dat viertal toe. Ruim 300 gemeenten. Dat is in de geschiedenis van D66 nog nooit zo veel geweest. Ook niet in de tijd dat er twee keer zoveel gemeenten waren.

En daar houdt het niet op. Over 200 dagen zijn er verkiezingen voor het Europees Parlement. Deze zomer hebben Kees en ik ons regelmatig afgevraagd hoe we ervoor konden zorgen dat in het geweld van de gemeenteraads—verkiezingen Europa voldoende aandacht zou krijgen. De afgelopen weken hebben Marietje en Sophie laten zien hoe! Met levendige debatten, goed gevulde zalen en een mooie campagne online lieten zij zien dat Europa springlevend is.

De afgelopen weken werd eens temeer duidelijk dat Europa er toe doet.

• Dat Europa de garantie is voor onze welvaart in de wereld
• Dat Europa opkomt voor onze privacy en burgerrechten
• Dat Europa met haar vrede en veiligheid een voorbeeld is op het wereldtoneel

De afgelopen weken hebben twee van onze beste politici jullie laten zien dat wij er klaar zijn om ook de rest van Nederland bij die toekomst te betrekken.

Eén van die twee zal het voortouw nemen in die campagne.

Eén van die twee kozen jullie tot onze lijsttrekker bij de Europese Parlementsverkiezingen van 22 mei 2014

En die ene is: Sophie in ’t Veld